Ο Λάρρυ δεν έχει φανερώσει ποτέ σε κανέναν το πρόσωπό του όχι γιατί είναι τέρας ασχήμιας, αλλά γιατί δεν έχει καν πρόσωπο! Είναι τραγικό για τον ίδιο και τρομακτικό για τους άλλους. Είναι ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο! Σ' όλη του τη ζωή πασχίζει μάταια να συμβιβαστεί μ' αυτή τη βασική αναπηρία.

ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΜΕΛΛΟΝΤΑ

"Gilloma..."
«Ορίστε;»
«Εδώ μέσα. στον μπροστινό λοβό. έχεις έναν όγκο σαν μπάλα του γκολφ. Gilloma λέγεται» θα πει η διευθύντρια της ογκολογικής κλινικής κοιτάζοντας τις μαγνητικές τομογραφίες που θα είναι α­ναρτημένες στο φωτεινό πίνακα.

«Δηλαδή;»

«Καρκίνος στον εγκέφαλο» θα πει άχρωμα.

Θα νιώσω να χάνω τον κόσμο κάτω απ' τα πόδια μου· θα κλο­νιστώ και θ' ακουμπήσω στο γραφείο· τα γόνατα μου θα λυθούν το στόμα μοο θα στεγνώσει.

Οι γιατροί και νοσηλευτές που θα βρίσκονται στο γραφείο θα με παρατηρούν με περιέργεια καπνίζοντας· κανείς δε θα σηκωθεί για να μου προσφέρει θέση· το γραφείο θα "ναι ασφυκτικά μικρό* θα πνίγομαι...

«..Λίγο νερό...» θα ψελλίσω.

«Φερ' της λίγο νερό, Θωμά!» θα πει σ' ένα νοσοκόμο η διευ­θύντρια με τα χοντρά μυωπικά γυαλιά. Ο νοσοκόμος θα μου φέρει απ' τον ψύκτη σ' ένα μικρό πλαστικό ποτηράκι.

«Είστε σίγουρη;» θα ρωτήσω.θα με κοιτάξει με απορία.

«Για τη διάγνωση... είστε σίγουρη;»

«Όλοι αυτό ρωτάτε. Ορίστε...» θα πει και θα σπρώξει προς το μέρος μου το αποτέλεσμα των ιστολογικών εξετάσεων. «Δεν υπάρ­χει περίπτωση σφάλματος ούτε μια στο δισεκατομμύριο. Σε διαβε­βαιώνω»

«Θα... θα πεθάνω;!» θα ψιθυρίσω με απόγνωση και δάκρυα θ' ανέβουν στα μάτια μου.

«Ο τύπος καρκίνου που έχεις κορίτσι μου, έχει προσδόκιμο επιβίωσης έξι μήνες. Η χειρουργική επέμβαση έχει, μόλις τρία τοις εκατό επιτυχία».

Το βλέμμα της θα είναι άδειο· δε θα φανερώνει τίποτε· κανένα συναίσθημα...

Διαβάστε το σε μορφή e-book